Ανταπόκριση-Κείμενο: Σπύρος Καρνέζης
Δευτεριάτικο βράδυ στο Oslo, μια όμορφη μπυραρία κάπου στο Hackney (πάλι Λονδίνο) με έναν αξιοπρεπέστατο συναυλιακό χώρο στον πρώτο όροφο. Παρέλαση κυριλέ, πανκ, ροκαμπίλι χίπστερ τίγκα στα τατού, με το ένα μανίκι παίρνεις το άλλο δώρο αλλά από μόδιστρους με φινέτσα της υψηλής ραπτικής. Τέσπα μετά από ένα μακρύ περίμενε, με κάποιους από αυτούς τους παραπάνω και επί σκηνής να βαράνε αλύπητα την αισθητική μου και την ποπ πανκ κουλτούρα μου παρουσιάζοντας μια μίξη emo και screamo χωρίς καμία έμπνευση ή ψυχή, ανέβηκαν πάνω οι Esben And The Witch.
Η ζωή μου άρχισε ξανά να αποκτά νόημα. Φωνάρα η τύπισσα (μου έφερνε λίγο σε PJ Harvey) και ένιωσα πάλι ένα γλυκό μείγμα από nineties γυναικεία αγριάδα και κοπάνημα συνδυασμένο με μια ποικιλία από punk, nu-metal και ήσυχα ταξιδιάρικα κιθαριστικά διαλείμματα, που ολοκληρώθηκαν με λίγη τρομπέτα σε άμπιεντ φάση. Για μένα το αποτέλεσμα έφερνε σε Guano Apes ή Senser με συχνά πυκνά στοιχεία Tool μπλεγμένα με χίλια δυο άλλα πράγματα. Δεν τρελάθηκα με καμία μελωδία αλλά το ταξίδι ήταν όμορφο, παρόλο που το βρετανικό κοινό βρίσκονταν εν' υπνώσει, εκτός από ένα τύπο μπροστά μπροστά με μπλούζα Rammstein που έσπαγε την μονοτονία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου